Birçok ülke, temizliğiyle ve bu alanda getirdiği kurallar ve bu kurallara uymayan kişilere verdiği cezalarla adından söz ettiriyor. Yere çöp atmak çok ülkede suçken bizim sevgili doğal güzellikleriyle her ülkeden binlerce ziyaretçi alan ülkemizde sanki bir başarıymış gibi davranılıyor. Ve hatta bu durum öyle bir durum ki 7 yaşından 77 yaşına kadar hiç fark etmeksizin herkes bunu yapıyor ve bunu yaparken de asla utanç duymuyor. Sanki bu bir zorunluluk gibi bir şeyler onu, bunu yapmaya itiyor da ondan yapıyor gibi. İnsan bunları yazarken ile sinirlenebiliyor, çünkü gerçekten bu durumu aklım almıyor. Çevremizde onlarca çöp kutusu, çöp konteynırı var ama bu kıtlar yere atıyor. Kimse itiraz edemez ki yere çöp atan insanların beyinlerinde bir problem zekalarında bir eksiklik vardır. Aklımın almadığı, anlayamadığım bir diğer konu da sokağın ortasında ellerinde bulunan kocaman çöpü yere atıyorlar. Hiç mi utanmıyorsunuz ya? Ama kimse de gidip uyarıda bulunamaz, çünkü gittiğiniz zaman ne anlatırsanız anlatın bir şey değişmeyecektir. Beyni almaz o kişinin. Sanane der, benim çöpüm der, sana mı kaldı der, der de der. Ama asla anlamaz yani yollar kapalı onun kafasında.
Yere çöp atmak kavramı öyle bir hal almış ki artık, Türk milleti olarak geleneklerimiz arasında sayabiliriz. Çöp kutusunun yanında yere çöp atabilecek kadar aciziz biz işte. Bizim kültürel bir geleneğimiz yerlere çöp atmak. Ne dersek diyelim ne yaparsak yapalım, bunun önüne geçilmiyor. Her adım başı çöp kutusu da yapsanız yerlere çöp atabilecek tipler var. Arabadan fırlatan mı dersin, başkalarının çantasına fırlatmak mı kafalara atmak mı dersin. Hepsi ama hepsi var bu millette. Sahiller leş gibi olacak, yol kenarları buruşturulmuş, kapakları fırlatılmış pet şişelerle dolacak, piknik alanlarında bebek bezleri sel götürecek. Bu durum böyle ya işte. Aşılamıyor asla. Peki ya sizce bunu yapanların hepsi eğitimsiz olan insanlar mı? Tabi ki de hayır. Her kesimden, her yaştan ve her tipten insan yerlere çöp atıyor. Birçok festival ve etkinlik düzenleniyor. Bu etkinliklere katılanların büyük kısmı üniversite öğrencileri ya da üniversite mezunları. Ama gelin bakın ki o kadar eğitime rağmen hala gittikleri, çıktıkları yerlerden tonlarca çöp çıkabiliyor. Konunun okumak veya okumamakla bir alakası yok. Herkes okur ama önemli olan o eğitimi gerçekten alabilmek. Daha da derine inecek olursak da eğer, konu tamamen kültürel bir konu.
Bir diğer konu da sigara izmariti. Sigara içen insanlar sigarayı bitirip yere atıyorlar. Onlara sorsan sigara izmariti çöp değildir. Bu yüzden direkt olarak, hiç düşünmeden yere atabiliyorlar izmaritlerini. Mesela şöyle söyleyeyim. Bir kadın çocuklarıyla sahilde eğleniyor. İçti sigarasını ve kuma bastıra bastıra söndürdü orada bıraktı izmariti. İşte bu alıklıktır. Kıtlıktan başka bir şey değil bu. Aptallıktır ve salaklıktır. O çocuklar bunu böyle gördü, aldıkları ilk eğitime göre içtikleri sigarayı kumsalda söndürebilir ve bırakabilirler oldu. İşte bu tarz ebeveynler doğurmuş olmak için doğuruyor. Ama çocuğuma doğru şeyler öğreteyim, güzel bir hayata bırakayım, çevreyi sevsin yok! İşin kötü kısımlarından birisi de şu, kuma bırakılan sigara izmariti bir süre sonra dalgayla denize çekildi ve çocuklarla birlikte suda yüzdü. Nasıl ama? Bunu düşünemeyecek kadar aciz insanlar.
Mantıklı eylemlerden bir tanesi daha geliyor şimdi. Bunu çok seveceksiniz. Eylemin adı “Burada çöp var ben de atayım!”. Angut beyinlinin birisi gelip yere çöp atıyor. Öyle herhangi bir yere. Oradan geçen bir diğer kişi de aa burada çöp var demek ki burası çöp dedikten sonra oraya çöp atıyor. Ya Allah aşkına ya! Bu nasıl bir beyin bu nasıl bir düşüncedir. Attıktan sonra kendilerini avutmak için oranın çöp olduğuna da yüzde yüz inanıyorlardır. Piknik yapıyorsan çöpünü de giderken al kardeşim. Doğamıza ve ormanımıza zarar verme içine etme. Doğal olarak gerçek anlamda içine et ama soyut ve mecaz anlamda bunu yapma!
0 Comments